Burn-out klachten, bezwijken onder druk.
Ze belde om aan te geven dat ze er uit moest. Ze moest stoppen en tijd nemen voor zichzelf. Al tijden hoofdpijn, slecht slapen, humeurig en volledig aan haar eigen behoeften voorbij gegaan. De energie was op.
We horen en lezen het zoveel, zoveel mensen die de druk niet meer of nog maar nauwelijks aankunnen. Maar over welke druk hebben we het? Waarom heeft de een het wel en de ander niet bij vergelijkbare omstandigheden en druk? Zijn het dan de zwakkeren onder ons, die het overkomt?
Voor de duidelijkheid, absoluut niet. Mensen die dit overkomt zijn alles behalve zwak. Zelfs Olympische kampioenen, de beste getrainde mensen die we kennen, kunnen er last van hebben.
We konden het horen van een Engelse atleet, die had verwacht gelukkig te worden van zijn gouden medaille en bijna depressief werd toen dat niet gebeurde en de weg een tijd kwijt was. We horen over top tennissers die moeten stoppen omdat ze ‘het’ niet meer aankunnen. Alles behalve zwak. We lezen het over politici en over zoveel meer mensen uit alle gebieden van de samenleving.
Er kunnen enorme uitdagingen op ons pad komen en er kan druk zijn om aan alle verwachtingen te voldoen, en toch, je hoeft er niet onder te bezwijken.
Het goede nieuws klinkt in eerste instantie zo vervelend, maar ‘het’ zit niet in de omstandigheden. Het zit in ons en dat is goed nieuws. Wij doen het zelf, ‘het’ is de druk die wij onszelf opleggen. Het zijn de gedachten die door ons heen gaan en die wij voor waar aannemen. En we nemen ze voor waar aan, omdat de gevoelens die aan de gedachten vastzitten (en niet aan de omstandigheden) het zo echt doen lijken. De omstandigheden, dat wat gebeurt zijn triggers en die roepen oud geconditioneerd denken op.
“Ik moet…”
“Ik mag niet …”
“als dit gebeurt, dan …”
“ik kan het niet goed doen…”
“hoe kom ik hier ooit nog uit…”
We hébben gedachten en gevoelens, die als wolken komen, even blijven en vervolgens weer worden vervangen, we zijn ze niet. Wie we zijn wordt soms ogenschijnlijk door de wolken verborgen, maar komt uiteindelijk altijd weer tevoorschijn.
Ik wil je uitnodigen het volgende eens uit te proberen. Maak contact met dat deel van jou dat de gedachten en gevoelens op kan merken. Merk ze op, ervaar ze, zonder er iets mee te doen. Als dat je vrij makkelijk afgaat is de volgende stap om waar te nemen, wat dat deel, wat de gedachten kan waarnemen, ervaart. Hoe zit dat waarnemende deel, de observator, erbij? Heeft het ergens last van of kan het in alle rust en vrijheid waarnemen wat er langskomt aan gedachten en gevoelens. Kun je contact maken met de zon achter de wolken, want dat is wat je in werkelijkheid bent, helemaal oké en compleet.
Arno
Sept. ‘21